Aktualności:
Propozycja wychowawczo-duszpasterska dla dzieci i młodzieży
„Dziełami miłości
zamykamy sobie bramy piekła, a otwieramy raju"
Dzisiejszy świat, w którym następuje ogromny postęp cywilizacyjny, niesie równocześnie ze sobą zagrożenia dla integralnego rozwoju młodego człowieka. Zagrożenia te wynikają z szybkiego rozwoju technicznego i związanej z nim zmiany stylu i tempa życia. Rodzice wychowujący dzieci, mają coraz mniej czasu, który mogą im poświęcić. Liczne rodziny dotyka problem bezrobocia, który powoduje radykalne obniżenie stopy życiowej. Wszystkie te czynniki powodują, że rodzice często nie są w stanie sami, w pełnym zakresie, zapewnić swoim dzieciom opieki, wychowania i wykształcenia. Z pomocą spieszą im różne instytucje: przedszkola, szkoły oraz pozaszkolne ośrodki wychowawcze, ale te nie zawsze jednak czynią to w sposób zgodny z duchem chrześcijańskim. Dlatego problem sprawowania opieki nad dziećmi i młodzieżą stanowi wielkie wyzwanie dla każdej wspólnoty parafialnej Kościoła. Aby przyjść z pomocą rodzinom, nie tylko w wymiarze duszpasterskim, ale również w procesie wychowawczym, w wielu parafiach organizowane są różne formy działalności na rzecz dzieci i młodzieży. Jedną z nich są prowadzone przy niektórych parafiach świetlice środowiskowe dla dzieci, angażujące w dzieło wychowawczo duszpasterskie ludzi świeckich, najczęściej nauczycieli - emerytów i rencistów i innych, dostrzegających tę potrzebę, aktywnych przedstawicieli środowiska lokalnego. Działalność ta ma jednak często charakter spontaniczny i nieuporządkowany. Dlatego propozycją systematycznego działania na polu wychowawczo - duszpasterskim jest prowadzenie oratorium parafialnego.
Z historii
Oratorium, w dosłownym tłumaczeniu z języka łacińskiego, oznacza dom modlitwy. W dzisiejszym rozumieniu, słowo to również oznacza miejsce, gdzie można się modlić, ale nie tylko, bo jest to również miejsce, gdzie można się bawić, a najczęściej oratoria obydwie te funkcje scalają w jedność. Ta forma pracy z dziećmi i młodzieżą znana jest już od czasów św. Filipa Nereusza, który już ok.1500 roku dostrzegł wielką potrzebę sprawowania przez duchownych szeroko rozumianej opieki nad młodymi ludźmi, nierzadko zbuntowanymi, zepsutymi moralnie, potrzebującymi pomocy duchowej i materialnej. Zwrócił też uwagę, jak wielkie znaczenie w sprawowaniu tej opieki ma, oprócz doświadczenia wychowawczego, poczucie duchowego braterstwa z trudna młodzieżą. Dzieło oratorium rozwinął w XIX wieku we Włoszech św. Jan Bosko - niestrudzony nauczyciel i wychowawca, który często powtarzał: „Wystarczy, że jesteście młodzi, abym was kochał” i który całe swoje życie poświęcił dzieciom i młodzieży. Tworzył on nowoczesne metody dydaktyczne i wychowawcze i jako pierwszy organizował dla swoich wychowanków oratoria i szkoły. On też nadał oratorium charakter wychowawczo duszpasterskiego centrum, zapewniającym młodym ludziom godziwą zabawę i rozrywkę, imprezy sportowe, gry, pomoc w nauce i katechezę. W ten sposób realizował główną dewizę swojej działalności, zawartą w słowach: ,,Nie pragnę niczego innego dla młodzieży, tylko tego, aby stawała się dobra i zawsze była radosna”; wypływającą z przekonania, że „od dobrego jej wychowania zależy dobro całego narodu”. Za patrona swojego przedsięwzięcia Ksiądz Jan Bosko obrał świętego Franciszka Salezego, głoszącego prawdę, że Pan Bóg wszczepił człowiekowi naturalną skłonność do czynienia dobra. Z czasem dzieło świętego Jana Bosko, które tak naprawdę zaczęło się od zebrania gromadki niesfornych urwisów z turyńskich ulic, wydało wspaniałe owoce. Jako doskonała odpowiedź na potrzeby ówczesnej trudnej sytuacji społecznej, zaczęło się rozrastać, stając się dla wielkiej liczby zaniedbanej, opuszczonej i biednej młodzieży, jednocześnie schronieniem, domem i szkołą. Spośród wychowanków księdza Jana Bosko wielu zostało świętymi, błogosławionymi i sługami Bożymi. Wśród nich niemałą grupę stanowią Polacy. Osiągnięcia twórcy pierwszych oratoriów przetrwały do dziś i są kontynuowane dzięki pracy Wspólnot Rodziny Salezjańskiej.
Program
Zgodnie z postanowieniem księdza Jana Bosko, każde oratorium, jako środowisko wychowawcze skupiające młodzież i dzieci, podejmuje i realizuje działalność w czterech podstawowych wymiarach:
· Jest podwórkiem, czyli miejscem, w którym spotykają się przyjaciele. Może być to przyjaźń zarówno na jeden dzień, jak i na całe życie. Młodzi ludzie mogą się tu spotkać, porozmawiać, pobawić, czy pograć w jakąś grę. Każdy jest tu mile widziany i zawsze dobrze przyjęty. · Jest szkołą, w której dzieci i młodzież uczy się i przygotowuje do przyszłego życia. Są tutaj prowadzone korepetycje, zajęcia wyrównawcze, często także nauka języków obcych. · Jest małą parafią. W oratorium dzieci i młodzież znajdują tutaj czas na wspólne modlitwy, śpiewy, czytanie i rozważanie Pisma Świętego, czyli jest miejscem ich spotkania z Bogiem. · Jest domem. Każdy, kto przychodzi do oratorium, znajduje atmosferę prawdziwego domu rodzinnego. Ten dom przygarnia tych, którzy ze względu na swoją sytuację rodzinną potrzebują pomocy i wsparcia. Wiadomo, że w codziennym życiu zdarzają się różne sytuacje, czasem nawet patologiczne. W oratorium dzieci i młodzież zawsze zastają otwarte drzwi, mogą przyjść, coś zjeść, ogrzać się i odpocząć.
Podkreślić należy, że punktem wyjścia dla zaistnienia i funkcjonowania oratorium, jest poszanowanie godności każdego człowieka i traktowania go jako daru samego Boga. Dlatego każde dziecko, które zgłosi się do Oratorium, może liczyć na serdeczne przyjęcie, na pomoc, nie tylko w nauce, ale także na pomoc w rozwiązaniu swoich problemów. Dzieci z rodzin biedniejszych, patologicznych, które w innych środowiskach są odrzucane przez swoich rówieśników, tutaj integrują się z dziećmi z normalnych, zdrowych rodzin. W wielu sytuacjach pomagają sobie nawzajem, wspólnie się uczą, bawią i są razem. Dzieci starsze chętnie przebywają z młodszymi, i opiekują się nimi. Owocuje to potem dobrymi stosunkami pomiędzy dziećmi, w szkole i po szkole.
W Brzostku
My, jako duchowe córki Świętego Franciszka Salezego, kontynuujemy to ważne zadanie Kościoła. Prowadzimy oratorium starając się realizować wszystkie cztery jego wymiary. Dbamy o ewangelizację dzieci przez czynny udział w niedzielnej liturgii, organizujemy dla nich różne formy wypoczynku i zabawy, uczymy je szacunku dla siebie, kultury i zasad dobrego wychowania. W naszym programie są też odwiedziny chorych jako praktyczna nauka miłości bliźniego, dostrzegania jego potrzeb i traktowania innych ludzi jak braci. Organizujemy też takie formy zajęć, w których przez śpiew i modlitwę wspólnie wielbimy Boga. Mamy nadzieję, że nasze oratorium pomoże wielu młodym ludziom przejść przez życie z radością, nie pozwoli zagubić się w wierze i utracić tego, co w życiu najważniejsze, a mianowicie pewności, że ewangelia Jezusa jest najlepszym drogowskazem, który poznać należy jak najwcześniej, aby móc się nim kierować przez całe swoje życie. Siostry
|
